مینویسم...!

مینویسم: ...
نگاهی می اندازی به نقطه چین های لم داده روی تن کاغذ.
میگویی:
باز که شروع کردی؟! برای هزار و بکمین بار، لطفا نقطه چین ننویس! من این زبون رو بلد نیستم.
یعنی چی که بلد نیستی؟؟؟؟!!! باید یاد بگیری. زبون به این راحتی!
خیلی از نقطه چین نویسی بدش میاد. درست برعکس من!
و من هیچ وقت مراعاتش رو نمیکنم. مگه اینکه کار به دعوا بکشه.
Ok!
حالا این یه بار هم ترجمه کن نقطه چین ها رو تا ببینم چی نوشتی. قول میدم دفعه بعد روی این زبون مسلط بشم!
این را هم میدانم که برای دلخوشی من قول میدهد! بهتر از خودم ایمان دارم که زبان رسمی به نام زبان نقطه چین وجود ندارد! همه اینها رو میدانم اما میگویم:
باشه! اما فقط همین یه بارا؟؟؟!!!
نوشته بودم حالت چطوره؟؟!!
کاملا مشخصه که عصبانی شده! اما به روی خودش نمی یاره. همیشه تمام سعی ش رو میکنه تا دلخوری هاش رو به روم نیارده!
یعنی وسط صحبت جدی مون نوشتی حالت چطوره؟!
ب ل ه !
بی مقدمه مینویسه:
راستی یادم رفته یه موضوع خیلی مهم رو بهت بگم؟
چی رو؟ خوب بگو؟
" ... "
چی ؟؟؟!!!
طعم صدایش را شیطنت قرق کرده است ( ! )
ما که به این زبون همش صحبت میکنیم با هم؟! چطور ممکنه که جمله به این سادگی رو نتونی ترجمه کنی؟؟!!
خنده ام میگیره از این مقابله به مثل ساده و سریع!
حالا تو هم یک بار ترجمه اش کن ببینم چقدر با ترجمه من مطابقت داره!
باشه، اینم ترجمه اش:
جزایر قناری جزایر خیلی زیبایی هستند!
یعنی چی؟؟؟!!! داری من رو مسخره میکنی؟؟!! چه ربطی داشت به حرف هامون!؟
مگه تو این همه نقطه چین نوشتی داشتی منو مسخره میکردی؟! من یک بار این کار رو کردم اما تو مدام تکرار می کنی نوشتن هات رو!
از شدت غافلگیر شدن و عصبانیت نمیتوانم خنده ام را کنترل کنم
نمی تونیم خنده مان را کنترل کنیم
( من و مخاطب خیالی ام! ) عبور میکنم از این همه خنده ناخودآگاه!
........................
{ عجیب میمیرم برای این طور نوشتن! }
........................
به این فکر میکنم که چقدر در طول روز نقطه چین مینویسیم درگفت و گو هایمان!
به خیال خودمان همه متوجه منظورمان میشوند.
ولی فقط شخص خودمان نیت واقعی پنهان پشت نقطه ها را می فهمیم
برای یکدیگر توضیح نمیدیم
سوء تفاهم میدود در روزگارمان
به زمین و زمان بد میگوییم که چرا این جوری شد
غافل از این که خودمان کردیم، خودمان نقطه چین نوشتیم
خودمان توضیح ندادیم
تازه! اگه مخاطب مان بخواهد که برایش کمی روشن تر صحبت کنیم؛ کلی داد و بیداد تقدیم فضای مکالمه میکنیم
یعنی:
زبان به این واضحی که توضیح ندارد!
می خواهم راحت حرف بزنم.
می خواهم بگویم ...!!!