شب تنهایی

گوش کن، جاده صدا می زند از دور قدمهای تو را

چشم تو زینت تاریکی نیست

پلک ها را بتکان! کفش به پا کن، و بیا!

و بیا تا جایی که پَر ماه به انگشت تو هشدار دهد

و زمان روی کلخی بنشیند با تو

و مزامیر شب اندام تو را، مثل یک قطعه آواز به خود جذب کنند

پارسایی است در آنجا که تو را خواهد گفت:

بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق، تَر است.

سهراب سپهری