" مخاطب خاص " من، شما هستید!
چرا که من هر چه برای "او" نوشتم...
خواند و خندید و باور نکرد!!!
این رسم روزگار است عزیز دلم!
پیش از هر ساختن باید ویران کرد!
و چه سعادتی ست که آینده زندگی ات را روی ویرانه های قلب من بنا کرده ای!!!
هیچ وقت فراموش نکن
وقتی زیاد از حد خاطرت جمع باشد،
باید هر آن در انتظار شکست باشی!
این مشغله های روزمره
این دردها، لبخندها، اشکها
و این دوستتت دارم های از صمیم قلب
شاید برای تو هیچ سودی نداشت، اما...
مرا این گونه شاعر کرد!!!
میلاد
سلام...
زیبا بود و دلنشین...
موفق باشید.