من و شب

تنهایی غم انگیز ترین واژه ایست که لحظه به لحظه عمرم را با او سپری کرده ام
در تمام شب چراغی نیست و ماه در وسعت بی انتهای آسمان خویش تنهاست و قلب من نیز چون شبهای بی ستاره تنهاترین تنهاست
در این شبهای غم انگیز تنهایی و بی قراری، تنها من با ماه *** این مونس و ناظر شب زنده داریهای من *** نجواها دارم
کجاست آن اهل دلی که شبی را با دل سوخته به صبح رساند
تا آسمان خزان زده نفسهایم را به دشتی از شقایق های همیشه بهار گره بزند

...........

اما باز دلم تنهاست...