شوق غزل

امشب از شوق غزل شعر تو فریادم کرد

دل که در حزن تو می سوخت، غزل یادم کرد

عشق می رفت در این حادثه تا پیر شود

ناگهان یاد تو خاکستر بر بادم کرد

پی اکسیر تو، ای عشق! چو دیوانه شدم

صحبت از جام می و روی تو آبادم کرد

هر چه از غیر رسد بند اسارت بندد

دوست آن است که با یک نگه آزادم کرد

آسمان حرمت این بارقه را می دانست

که با غریدن یک صعقه آزادم کرد

شب سحر گشت، اذان فاصله ها را برداشت

آسمان با غم عرفانی خود شادم کرد

محمود