تصمیم

گاه سرودن عشق، زمانی که پروانه روح، گرد شمع وجود می گردد و عطر دوست، تو را مست می خواهد، چگونه می توان به جنون هر لحظه لگام بست!؟

دست هایم می لرزند!

به فرمان دل می نویسم و دلم انگار به راه می رود! و هر جا که می رود، مرا می کشاند! بی آنکه دلواپس ویرانی این تن خاک خورده باشد!

دریا، به جوهر اندیشه تو آغشته است و خورشید به عشق تو می تابد

خاک به معرفت بینش تو دچار است، باران به نگاه تو، تر است و باد هنوز سرگشته خیالات توست

پرنده ها به شوق تو در پروازند و درختان به تعبیر نام تو سبزند

این لحظه های جنون رفته، خبر خوشند!

باید حوصله کنی و یک به یک آیاتی را که بر دلت نازل می شوند تلاوت کنی! و بگویی اوست که همواره می گوید و می خواند و می ماند

پس در بند دیده شدن نباش، دیدنی باش!

مجنون بسته به زنجیر نیست، مجنونی دلبسته زنجیر است!