نبض

دوست داشتن را آن رفیق مجازے بمن آموخت 

او ڪہ نہ با رنگ صدایم آشناست 

نہ برق نگاهم 

و نہ گرمی دستانم.....

بی هیچ چشمداشتی احوالم را میپرسد

و بہ انتظار سلام دوباره ام مینشیند٬ تا خلوت این دل زنگار گرفتہ را با کلمات پر محبتش بشکند

او همان است

       ڪه به دل ساده ام فهماند 

          دوست داشتن چقدر

                زیباست!!!!